Наблус шайқасы (1918) - Battle of Nablus (1918)

Наблус шайқасы
Бөлігі Бірінші дүниежүзілік соғыстың Таяу Шығыс театры
Османлы тұтқындары Наблус арқылы өтеді
Османлы тұтқындары Наблус арқылы ілесіп жүреді
Күні1918 жылдың 19-25 қыркүйегі
Орналасқан жері
Иуда тауындағы Рафаттан бастап Иордания аңғары мен Өлі теңізге, солтүстіктегі Наблус пен Джиср ед Дамие, шығысында Эс-Солт пен Амманға дейін
НәтижеЕгипеттің экспедициялық күші жеңіс
Соғысушылар

 Британ империясы

 Араб көтерілісі		 Осман империясы
 Германия империясы
Командирлер мен басшылар
Эдмунд Алленби
Филипп Четуод
Эдвард Чайтор		 Отто Лиман фон Сандерс
Мұстафа Кемал Паша
Густав фон Оппен
Мұхаммед Джемал Паша
Қатысқан бірліктер
Египеттің экспедициялық күші
ХХ корпус
Чайтор күші		Yildirim Army Group
Жетінші армия
Азия корпусы (Сегізінші армия )
Төртінші армия

The Наблус шайқасы бірге өтті Шарон шайқасы жиынтықта Мегиддо шайқасы соңғы айларында 1918 жылдың 19-25 қыркүйегі аралығында Синай және Палестина науқаны Бірінші дүниежүзілік соғыс. Жекпе-жек өтті Джудеан Хиллз қайда Британ империясы Келіңіздер ХХ корпус шабуылдады Осман империясы Келіңіздер Yildirim Army Group Келіңіздер Жетінші армия алдында олардың сызығын қорғау Наблус. Бұл шайқас оң қанатта да өтті Иордания алқабы, қайда Чайтор күші шабуылдап, басып алды Джордан өзені өткелдер, шабуыл жасамас бұрын Төртінші армия кезінде Эс тұзы және Амман мыңдаған тұтқындарды және кең аумақты тұтқындау. Наблус шайқасы негізгі күн өткеннен кейін жарты күн өткен соң басталды Шарон шайқасы, ол алдыңғы шептің Жерорта теңізі бөлігінде шайқасты ХХІ корпус шабуылдады Сегізінші армия алдындағы сызықты қорғау Тулкарм және Табсор және Шөлге орнатылған корпус Эсреалон жазығын басып алу үшін солтүстікке аттанды. Мегиддо шайқасы деп аталатын осы екі шайқас бірге Синай мен Палестина науқанындағы соғыстың соңғы шабуылын бастады.[1]

19 қыркүйектің күндізгі кезеңінде ХХІ корпустың Шарон шайқасындағы серпінді шабуылдары сәтті болғаны анық болды, ал ХХ корпусқа Наблус шайқасын жақсы қорғалған Османлы майданына шабуылдап бастауға бұйрық берді. артиллериялық оқпен. Бұл шабуылдар түннің аяғына дейін және келесі күні, 21 қыркүйектің таңертеңгі уақытына дейін жалғасты, бұл кезде ХХІ корпустың қанатты шабуылдары жалғасып, ХХ корпусының шабуылдауымен және әуеден бомбалау шабуылдарымен бірге, Жетінші және Сегізінші армиялардың күштерін босатуға мәжбүр етті. . Османлы жетінші армиясы Наблус аймағынан төмен қарай шегінді Вади-эль-Фара арқылы өтуге бағытталған Иордания өзеніне қарай жол Джиср ед Дамие көпір, Наблусты қорғау үшін артқы күзетшіні қалдырды. Қаланы ХХ корпус басып алды 5-ші жеңіл ат бригадасы, Вади-эль-Фара жолын жойқын әуеден бомбалау кезінде шегіну жолын жауып тастады. Барлық мақсаттарға қол жеткізілгендіктен, осы аймақтағы және Наблус пен Балатадағы мыңдаған тұтқынды тұтқындаған ХХ корпусқа бұдан әрі шабуыл жасау қажет болмады.

Наблус шайқасының оң қапталын және еншілес ұйымын қорғау Трансжорданияның үшінші шабуылы 22 қыркүйекте Мельдрум күші, Чайтор күшінің бөлігі Вади-эль-Фара жолында Наблус-Джордан өзенінің үстіндегі Джиср-Эд-Дамие көпіріне дейін созылып жатқан 53-ші Османлы дивизиясын басып алған кезде басталды. Одан әрі шегініп жатқан Жетінші армия бағанасы шабуылға ұшырады, ал көпір үшін болған келесі шайқаста көпірмен бірге бірнеше фордтар да алынды, осынау шегінудің негізгі шығыс бағытын кесіп өтті. Төртінші армия шегіне бастаған кезде Чайтор күші барлау мен шабуылдаушы авиацияның қолдауымен 23 қыркүйекте Джиср-Эд-Дамиеден шығысқа қарай Эс-тұзды басып алу үшін алға шықты. Бұл күш төртінші армияның мықты төртінші сақшысы жеңілгеннен кейін 25 қыркүйекте Амманды басып алу үшін шығысқа қарай жалғастырды. Төртінші армияның оңтүстік Геджаз бөлімі Амманның оңтүстігінде, Зизада, 29 қыркүйекте сол аймақтағы әскери операцияларды аяқтап алынды.

Мегиддодағы жеңістен кейін, Шешімді атқыштар корпусы бірнеше күн бойы қуғаннан кейін, 1 қазанда Дамаск басып алынған кезде Қорытынды шабуыл жалғасты. Әрі қарай ұмтылу басып алуға әкелді Хомс. 26 қазанда Харитандағы шабуыл, солтүстікте Алеппо, кезінде болған Мудростың бітімгершілігі арасында қол қойылды Одақтастар және Осман империясы, Синай мен Палестина жорығын аяқтады.

Фон

Сондай-ақ оқыңыз: Синай мен Палестина кампаниясы § Майдандағы операциялар жалғасуда, Синай мен Палестина науқаны § Солтүстік Палестина науқанына дайындық, Иордания алқабын басып алу, Амманға алғашқы Трансжордандық шабуыл, және Шунет Нимрин мен Эс Салтқа екінші Трансжордандық шабуыл

Кейін Османлы армиясы кезінде жеңіліс Бершеба шайқасы, шығын Орталық күштер Палестинаның оңтүстігі, Иудея шоқыларына шегіну және 1917 жылдың соңында Иерусалимнен айырылу Палестинадағы бірнеше Османлы армиясының қолбасшылары ауыстырылды. The Yildirim Army Group неміс қолбасшысы, Жалпы Эрих фон Фалкенхейн, орнына неміс генералы келді Отто Лиман фон Сандерс. Командирі Сегізінші армия, Kress von Kressenstein, орнына Джевад Паша келді Джемал тағайындалған Османлы армиясының қолбасшысы Джемал Кучжук Паша командасын беру Төртінші армия.[2] Мұстафа Кемал командирі қызметінен кетті Жетінші армия 1917 жылы, бірақ 1918 жылдың қыркүйек айының басында қайтып келді.[3]

Келесі Брест-Литовск бітімі 1918 жылдың наурызында соғысты аяқтады Шығыс майданы арасында Императорлық Ресей және Империялық Германия, негізгі назар Османлы армиясы кезінде 1877–1878 жылдары жоғалған Анадолы провинциялары мен территорияларына бет бұрды Орыс-түрік соғысы.[4] Османлы армиясы бірқатар аумақтық жаулап алуларға кірісті Кавказ солтүстіктен басталады Персия. Эрзерум басып алған болатын Орыстар 1916 жылы 1918 жылы 24 наурызда қайта алынды, одан кейін Ван 5 сәуірде және одан кейін Батум, Карс және Тифлис. Осы бұрынғы иеліктерді қайта басып алу Палестинадағы әскери табыстың әлеуетті пайдасымен салыстырғанда Осман империясына стратегиялық артықшылықтар аз болды.[4]

Палестинадағы ірі шабуыл операциялары да маңызды болмады Британ армиясы наурызда; кейінге қалдырылды Көктемгі шабуыл Францияда, бірақ шілдеге қарай немістердің шабуылының сәтсіз аяқталғаны анық болды, нәтижесінде окоптардағы тозу шайқасына қайта оралды. Бұл науқан маусымының жақындауымен сәйкес келді Палестина.[5][6] Жалпы Эдмунд Алленби, командирі Египеттің экспедициялық күші (EEF) жетінші және сегізінші армиялардың штаб-пәтері Тулкарм мен Наблусты басып алу жолымен бірге «қыркүйек айында көшуге асығатын» еді. Джиср ед Дамие және Es Salt. Бұл сызыққа көшудің тағы бір себебі - бұл менің жаңа үнді әскерлеріме де, араб одақтастарыма да дем береді ».[7]

EEF жаяу әскерін қайта құру

Генерал Алленбидің суреті c1917

Британдықтардың көктемгі шабуыл кезінде шеккен шығындарының орнын толтыру үшін 52-ші (ойпат), 74-ші (иомория) дивизиялар және әрқайсысынан тоғыз британдық жаяу батальон 10-шы, 53-ші, 60-шы және 75-ші дивизиялар 1918 жылдың сәуірі мен тамызы аралығында Францияға жіберілді. Бөлімшелердегі бос жұмыс орындары толтырылды Британдық Үндістан армиясы батальондар.[8][9][10][11] 75-ші дивизия алғашқы үнді батальондарын 1917 жылы маусымда алды.[12][1 ескерту] Жаяу әскерлер бригадалары енді бір британдық батальонмен және үш үнділік батальонмен қайта құрылды.[13] 53 дивизиядағы бір бригаданы қоспағанда, құрамында бір оңтүстік африкалық және үш үнді батальоны болды.[14] Британдық Үнді армиясы 7-ші дивизион келген Месопотамиядағы науқан 1918 жылдың қаңтарында одан кейін 3-ші (Лахор) дивизия сәуірде, 1918 ж.[15][16][17][2-ескерту] Тек 54-ші (Шығыс Англия) дивизиясы бұрынғыдай барлық британдық дивизия болып қалды.[18]

1918 жылдың сәуіріне қарай 35 жаяу әскер және екі пионер батальоны Палестинаға көшуге дайындалып жатты.[19] Бұл батальондардың кейбіреулері 150-ден бастап, Месопотамияда қызмет еткен тәжірибелі полктардан толық роталарды шығарып, жаңа батальондар құру арқылы құрылды. 2/151-ші Үндістан жаяу әскері бір-бір ротадан құрылған осындай батальондардың бірі болды 56-шы Пенджаби мылтықтары, 51-ші, 52-ші және 53-ші сикхтер. Бір полк 101-ші гранатшылар әр батальонда екі тәжірибелі және екі жаңа ротамен екіге бөлу арқылы екінші батальон құрды. Ата-аналық батальондар бірінші қатардағы көлік пен тәжірибелі офицерлерге соғыс уақытында қызмет көрсетті. 3/151-ші Үндістан жаяу әскерінде командир болды, тағы екеуі британдық және төртеуі Үнді офицерлері құрамынан алынған 198 адамға кіреді 38-ші догралар.[20] The сепойлар 1918 жылдың қыркүйегінде 2/151-ші жаяу әскер Алленбиге құрметті қарауыл қоюға мәжбүр болды, парадқа шыққан ерлер арасында 1914 жылдан бастап бес түрлі майданда және соғысқа дейінгі сегіз кампанияда қызмет еткендер болды.[20]

Палестинаға жіберілген 54 үнділік батальонның 22-сінде жақында ұрыс тәжірибесі болған, бірақ әрқайсысы тәжірибелі ротасынан айырылып, орнына жаңадан келгендер келді. Он батальон ешқашан бірге соғыспаған және бірге жаттығпаған тәжірибелі әскерлерден жасақталды. Қалған 22-сі соғыста бұрын-соңды қызмет көрген емес, барлығы үштен бірі әскер қатарына алынған.[21] 44 үнді батальонының ішінде «кіші британдық офицерлер жасыл түсті, көпшілігі сөйлей алмады Хиндустани. Бір батальонда бір ғана үнді офицері ағылшынша сөйледі және тек екі британдық офицер өз адамдарымен сөйлесе алды ».[22] Үнді батальондарының барлығы бірдей жаяу әскер дивизиясында қызмет еткен жоқ, кейбіреулері байланыс желілерін қорғауда жұмыс істеді.[23]

Алдыңғы шеп

1918 жылдың қыркүйегінде алдыңғы сызық Жерорта теңізі жағалауынан теңіз деңгейінен солтүстікке қарай 19 миль (19 км) жерде басталды Джафа және Арсуф, оңтүстік-шығысқа қарай оңтүстік-шығысқа қарай 24 мильге созылған Шарон жазығы, содан кейін шығысқа қарай Джудеан Хиллз жол бойында теңіз деңгейінен 1500-2000 футқа (460-610 м) дейін көтеріліп, шамамен 24 мильге созылды. Иудеян шоқыларынан алдыңғы сызық теңіз деңгейінен 300 фут төмен түсіп, Иордан алқабынан шамамен 29 миль (29 км) өтіп, тау бөктерінде аяқталды. Гилеад таулары / Моаб.[24][25]

Теміржол

Негізгі мақала: Изрел алқабындағы теміржол

Ыстамбұлдан шыққан Осман темір жолы оңтүстікке қарай жүрді Дераа ол екі жолға тармақталған. Бір сызық шығыс бағытта жалғасты Джордан өзені оңтүстік бағытта Османлы төртінші армиясының штабы мен гарнизондар мен күштерді оңтүстікке қарай бірнеше жүз миль қашықтықта оңтүстік Геджаз теміржолы бойымен шашыраңқы етіп қамтамасыз ету. Екінші теміржол желісі батысқа қарай бұрылып, Османлы Жетінші және Сегізінші армияларды Иудея шоқыларында қамтамасыз етті. Бұл екінші сызық Иорданияны кесіп өтті Джиср Меджами, Иордан өзенінің батыс жағалауынан оңтүстікке қарай жүгірді Бейсан, содан кейін батысқа қарай бұрылып, Иудея шоқыларындағы алдыңғы сызықпен параллель жүру керек Esdraelon жазығы дейін Afulah. Афуладан теміржол қайтадан екі жолға бөлінді: тармақ желісі солтүстік-батыс бағытта Хайфаға, ал магистраль оңтүстікке Дженинге бұрылды. Джениннен темір жол Иудея шоқыларындағы Мессудиа түйініне көтерілу үшін тау бөктеріндегі тар өткел арқылы өтіп, тағы екі жолға тармақталды. Бір сызық батысқа қарай жүгірді Тулкарм және сегізінші армияның штабы оңтүстікке бұрылмас бұрын сегізінші армияның жағалық жазықтағы алдыңғы шебінің артындағы теміржолға жету үшін, ал екінші сызық оңтүстік-шығысқа қарай жалғасты Наблус. Мұнда Жетінші армияның штабы Иерусалимнің солтүстігінде Назарет пен Дамаскке апаратын негізгі жолда орналасқан.[26]

Прелюдия

«Шоғырлану, таңдану және жылдамдық негізгі элементтер болды блицкриг Алленби жоспарлаған соғыс ».[27][3 ескерту] Мегиддо шайқасында жеңіске жету Ұлыбритания империясының артиллериялық шабуылының сәтті өтуіне байланысты жаяу әскердің алдыңғы шебін жауып, сапта бос орын қалдырды, сондықтан атты әскер тез арада 80 мильде (80 км) алыстағы Эдрейлон жазығына жете алды. шайқастың бірінші күні. Аспанды бақылау неміс авиациясының белсенділігі мен барлау қызметін бұзу немесе үстемдік ету, және үнемі бомбалау рейдтері арқылы жүзеге асырылды және сақталды. Корольдік ұшатын корпус (RAF) және Австралиялық ұшатын корпус (AFC) сәйкесінше Тулкарм мен Наблустағы Афулада және Жетінші және Сегізінші армияның штабтарында және олардың командирі Лиман фон Сандерспен Назаретте байланысын үзді.[24][28]

Мегиддоның Шарон шайқасының алғашқы 36 сағатында 19 қыркүйек 04:30 мен 20 қыркүйек 17:00 аралығында Германия мен Османлы майданының шебін жаяу әскерлер кесіп тастады, ал атты әскерлер алшақтықтан өтіп мақсаттарына Афулада, Назаретте және Бейсанда жету. Байланыссыз Османлы күштері біріккен іс-әрекетті ұйымдастыра алмады. Британ империясының жаяу әскерлерінің оңтүстіктен жалғасқан шабуылдары Османлыдың Жүйүт төбелеріндегі жетінші және сегізінші армияларын Дамаскке қарай солтүстікке қарай кетуге мәжбүр етті, Тулкарм мен Наблус қалаларынан өтетін магистральдар мен теміржолдар бойымен. Дотан Солтүстікке қарай Дженинге өтіңіз. Қаланы басып алып, 3-ші жеңіл ат бригадасы оларды күтуге мәжбүр болды.[29][30][31][4-ескерту]

Британдық империяны орналастыру

ХХ корпус

The ХХ корпус бұйырды Генерал-лейтенант Филлип Четуод тұратын 10-шы және 53-ші дивизиялар, Иерусалимден Наблуске, Иудея шоқыларындағы екі жолға орналастырылды.[32]

Хетвод Наблусты екі османлыға да шабуыл жасап, солтүстікке қарай 11 мильге шоғырландыру үшін басып алуы керек еді. Сол жақтағы 10-дивизия армия аралық шекараға шабуыл жасау керек еді ХХІ корпус Фурхадан шығысқа қарай 5 миль (8.0 км), оң жақтағы 53-ші дивизиямен қатар параллель бойынша Наблусқа қарай жүріңіз, ол суайрықтан шығысқа қарай жылжуы керек еді. Вади-эль-Фара. Осы екі дивизия арасында Ватсонның күштері жеңіл ұстап тұрған 11 мильдік алшақтық болды; Корпус әскерлерінен жасалған жасақ 1/1 Worcestershire Yeomanry, екі пионер батальоны және корпусты күшейту лагерінен мәліметтер.[32][33][34]

Чайтор күші

1918 жылы 5 қыркүйекте Жаңа Зеландия атқыштар бригадасы белсенді патрульдеуді жалғастыра отырып, алқап қорғанысының сол секторын алды.[35] «16 қыркүйекте Анзак атты дивизиясын басқарған бас офицер Иордания алқабының бүкіл қорғанысын басқарды, сондай-ақ Талаат-дам-Дам мен Кило 17-дегі Иерихол Иерусалим жолындағы шөлді атқыштар корпусының лагерлері мен Иерусалимдегі шөлді атқыштар корпусын күшейту лагері, тағайындалған күш 'Чайтор күші.'"[36]

Шайтор күші басқарды Генерал-майор Эдвард Чайтор, тұрады Анзактың дивизиясы, 20-шы Үнді бригадасы, 1-ші және 2-ші батальондар Британдық Вест-Индия полкі, 38-ші және 39-шы батальондар Royal Fusiliers (Еврей еріктілері), A / 263 батареясы Корольдік далалық артиллерия (RFA), 195-ші ауыр батарея Корольдік гарнизондық артиллерия (RGA), 29-шы және 32-ші Үнді артиллериясы Тау батареялары, № 6 (орташа) Тренч ерітіндісі Батарея, үш зениттік бөлім Корольдік артиллерия (RA), қолға түскен 75 мм-лік Османлы мылтығының екі бөлімі, 5,9 Османлы мылтығының бір бөлімі және № 35 армиялық әскерлер ротасы Корольдік инженерлер (RE).[37]

Құрылған кезде күш бір атқыштар дивизиясынан, бір жаяу әскерлер бригадасынан және төрт жаяу батальоннан тұрды (бригаданың қолдаушы әскерлері немесе басқару құрылымы жоқ екінші жаяу бригадаға тең), бес батарея, артиллерия мен көліктің алты учаскесі, 20 жүк көлігінен, 17 трактор, 34 жүк көлігі, 300 есек, 11000 жылқы мен қашыр.[36] Сегіз күннен кейін қосымша 70 есек, 1040 автокөлік компаниясында 65 жүк машинасы, 'M' компаниясының түйе көлік корпусында 110 түйе қосылды.[36]

Чайтордың күші әскери бөлімнен бөлінді Шөлге орнатылған корпус тәуелсіз операциялар үшін.[38] Негізгі міндеттерге Иордания алқабын басып алуды жалғастыру және ЕЭФ алдыңғы шебінің шығыс қапталын қорғау кірді. Одан әрі Чайтордың күші Османлы Төртінші армиясының өз позицияларынан кез-келген шығуын пайдалануы керек еді Шунет Нимрин, Es Salt және олардың штаб-пәтері Амман.[36][39]

Әуе қолдауы

18 қыркүйекте Корольдік әуе күштері 5-ші (корпус) қанат және 40-шы (армия) қанат, екеуі де штаб-пәтері Рамледе орналасқан, артиллериямен және патрульдермен, тактикалық және стратегиялық барлау, фотосуреттермен, эскорттармен, шабуыл патрульдері мен бомбалау операцияларымен ынтымақтастық үшін жауаптылар. № 1 эскадрилья австралиялық ұшатын корпус (AFC), № 111 эскадрилья РАФ және ұшу № 145 эскадрилья РАФ Рамледе болды, ал № 144 эскадрилья РАФ Junction Station базасында болды.[40]

10000 дейін тактикалық барлау аула (9,100 м ) ХХІ корпусқа, ХХ корпусқа және Чайтордың күшіне алдын ала корпус эскадрильялары ұсынылды; № 14 эскадрилья РАФ Жол айрығынан тыс жұмыс істеу ХХ корпусқа бекітілді. Саронадан тыс жерде жұмыс істеді № 113 эскадрилья РАФ ХХІ корпусқа тағайындалған № 21 әуе шар компаниясымен бірге. № 142 РАФ эскадрильясы, сондай-ақ Саронадан тыс жерде жұмыс істейтін Дженин аэродромы басып алынғаннан кейін алға жылжуға бұйрық берді Шөлге орнатылған корпус. № 142 эскадрильядан бір рейс Чайтор күшіне бекітіліп, Иерусалимнен тыс жерде жүзеге асырылды.[41][5 ескерту]

Bristol Fighters-тен тұратын № 1 эскадрилья (AFC) бомбалау мен стратегиялық барлауды жүзеге асыруы керек, сонымен қатар ұрыс алаңын жалпы қадағалап, оқиғалар туралы есеп беруі керек. №111 және 145 эскадрильялар S.E.5a ұшағы күні бойы басты Дженин аэродромында патрульдеуі керек еді, аэродромнан ұшақтардың ұшып кетуіне жол бермеу үшін сол аймақтағы нысандарды бомбылап, пулеметпен ататын. Тұратын No144 эскадрилья D.H.9 ұшақ, Авфах телефон станциясы мен теміржол вокзалын, Мессудиа түйіні теміржол желілерін, сондай-ақ Осман Жетінші армиясының штабын және Наблус қаласындағы телефон станциясын бомбалауы керек еді. Жаңадан келгендер Handley – O-400 бет бомбалаушы (16 112 фунт (51 кг) бомбалармен қаруланған) және австралиялық Росс Смит басқарған № 144 эскадрильяның Әфулені бомбалауын қолдауы керек еді.[42][43][44][6-ескерту]

Медициналық қолдау

Палестина мен Египетте реконвалессия және клирингтік ауруханаларды қосқанда барлығы 54,800 кереует бар еді; Египетте 22 524 төсек, ал ауруханалық орталық қол жетімді болды Дейр ел-Белах және Газа аймағы, арасында стационарлық ауруханалар бар Кантара және Лудд тағы 15000 құрбандықты қабылдай алды. № 14 Австралиялық жалпы ауруханасы Суэц каналы толы болды безгек Иордания алқабынан Каирдегі Аббассиядағы № 31 Британдық Госпитальдің толып кетуімен болған жағдайлар. Мозакардағы австралиялық стационарлық ауруханада бірнеше кереует бар еді.[45]

Тамызға қарай апаттан зардап шеккендерді тазарту станциялары немесе клирингтік ауруханалар Луддта, Джафада және Иерусалимде орналасты, оларды Лудд пен Иерусалимдегі медициналық дүкендер қолдады.[46]

Британ империясының жоспары

Falls Sketch Map 30 Нөлдік сағаттағы жағдай 19 қыркүйек

ХХ корпус пен Чайтор күштерінің шабуылдарының уақыты ХХІ корпустың 19 қыркүйектегі жетістіктеріне байланысты болды.[47]

Четводаның ХХ корпусы ХХІ корпус Османлы қорғанысын бұзып өтіп, солтүстікке екінші мақсатына жеткенше, Иудея шоқыларында 32 шақырымнан астам фронтты ұстай бермек. Содан кейін, 10-шы және 53-ші дивизия өз шабуылдарын Иерусалимден Наблусқа дейінгі жолдың екі жағында бастайды. Атап айтқанда, ХХ корпустың оң қанаты Наблустың солтүстігі мен солтүстік шығысына қарай бұрылып, Иудея шоқыларынан Иордан өзеніне дейінгі шығысқа қарай қалған барлық қашу жолдарын басып алу керек еді.[48][49][50]

Иордан алқабында Чайтор күші оккупацияланған аймақ пен оң қанатты Османлы Төртінші армиясының шабуылына қарсы ұстап, сол күштің Иудея шоқыларындағы жетінші және сегізінші армияларды күшейту үшін жіберілуі мүмкін әскерлерді шығарып тастауына жол бермейтін еді. Османлы әскерлері өз күштерін тартып ала бастаған кезде, олар Джиср-Эд-Дамие көпірін жаулап алуы керек еді.[48][49][50]

Алленбінің жоспары Османлы байланыс желісін басып алуға және Иордан өзенінің шығысындағы Төртінші армия мен Иорданияның батысындағы Иудея шоқыларындағы жетінші және сегізінші армиялар арасындағы шегінуге бағытталды -

Мен қыркүйек айында сіздерге көрсеткен сызықтармен қозғалуға қатты алаңдамын ... Наблус пен Тулкерам - бұл VII және VIII армиялардың штаб-пәтері, оларға теміржолдың жанама сызығы қосылған. Наблус-Джиср-Эд-Дами-Эс тұзының жолын түріктердің иеленуі олар үшін үлкен артықшылыққа ие; мен оны алғанша, мен эс тұзды өз әскерлеріммен немесе арабтармен басып ала алмаймын. Бұл сызыққа көшудің тағы бір себебі - бұл менің жаңа үнді әскерлеріме де, араб одақтастарыма да дем береді.

— Алленби 1918 жылғы 24 шілдедегі хатында[51]

Содан кейін Чайтордың күші төртінші армияны шабуылдап, қуып, 4600 күшті гарнизонды басып алып, басып алмақ. Маан және Амманды басып ал.[52][53][54][55]

Yildirim Army Group

Отто Лиман фон Сандерс

1918 жылы тамызда фон Сандерс басқарған Йылдырым армиясының тобы он екі дивизияға біріктірілген және 90 шақырым (56 миль) алдыңғы шепке орналастырылған 40 598 майдандық жаяу әскерден тұрды. Олар 19819 мылтықпен, 273 жеңіл және 696 ауыр пулеметтермен қаруланған; Османлы армиясының жаңа ұйымдастырушылық кестелерін және немістің жоғары пулемет компонентін көрсететін пулеметтердің көптігі Азия корпусы.[56][7 ескерту]

Яһуда шоқыларындағы Османның алдыңғы шебі қорғанысқа қолайлы жермен Наблустың оңтүстігінде жақсы бекітілген. Бұл аймақ Джудеан Төбесінің бедерлі ауданындағы «өте қиын және сынған жерден» тұрды. Қорғаушыларға Хайфадан және Бейсан арқылы Иордания арқылы Дерааға, Дамаскке және Стамбулға дейінгі магистральдық теміржол, сондай-ақ Хайфа мен Дамасктан Назарет арқылы өтетін жақсы теміржолдар жеткізілді.[24][57]

Сегізінші армия

10000 сарбаздан тұратын сегізінші армия штаб-пәтері орналасқан 157 артиллериялық мылтықпен қолдау тапты Тулкарм және бұйырды Джеват Чобанлы, солтүстігінде Жерорта теңізі жағалауынан сызық өткізді Арсуф Иудея шоқыларындағы Фурхаға. Оның ХХІІ корпус 7-ші, 20-шы және 46-шы атқыштар дивизиясынан тұрды. «Сол қанат тобы» деп те аталатын Азия корпусы құрамында 16 және 19 жаяу әскерлер дивизиялары, резервте тұрған неміс Паша II бригадасы мен 2 Кавказ атты әскер дивизиясы құрамындағы үш батальон тобы болды. Бұл корпустық неміс құрамына неміс полковнигі фон Оппен басшылық етті.[3][58][59][60][61]

ХХІ корпуспен бетпе-бет келген Жерорта теңізінен бастап Иудея шоқыларына дейінгі алдыңғы шепті ұстап тұрған бұл дивизиялар Османлы армиясындағы жоғары санаттағы ардагерлер құрамасы болды. Атап айтқанда, 7-ші және 19-шы жаяу әскерлер дивизиялары айрықша күрес жүргізді Галлиполи кампаниясы бөлігі ретінде Эсат Пасаның III корпус.[62]

Жетінші армия

Мұстафа Кемал Паса басқарған 111 мылтықпен тірелген 7000 сарбаздан тұратын Жетінші армияның штаб-пәтері Наблус. Құрамына кіретін бұл армия III корпус '1-ші және 11-ші атқыштар дивизиялары мен ХХІІІ корпустың 26-шы және 53-ші атқыштар дивизиясы Иудея шоқыларында Фурхахтан шығысқа қарай Багхалатқа дейін 6 миль (9,7 км) батыста солтүстік-батыста болды. Иерихон Иордан өзенінің батыс жағалауында.[58][59][60][61][63][8-ескерту]

Төртінші армия

Төртінші армиясы 6000 жаяу әскерден және 2000 атты әскерден, штаб-пәтері 74 мылтықпен қолдау тапты Амман, бұйырды Джемал Кучжук Паша. Төртінші армия Багалаттан Иордан аңғары арқылы және оңтүстікке қарай Хеджаз теміржолының бойымен жүрді, мұнда 30 қаруы бар қосымша 6000 Османлы солдаты Маанадан оңтүстікке қарай теміржол желісіне гарнизон жасаумен шашыранды.[9-ескерту] Төртінші армия екі корпустан тұрды; The VIII корпус 48-ші жаяу әскер дивизиясы, құрамына неміс батальон тобы, Кавказ атты әскерлер бригадасы және серсталь тобының құрамындағы дивизия кіретін құрама дивизия, ал II корпус (Серия тобы немесе Иордания тобы деп аталады) 24-ші және 62-ші атқыштар дивизиясынан тұрды, резервте 3-атты әскер дивизиясы болды.[2][58][59][60][61][10-ескерту]

Резервтер

2-ші Кавказ атты әскер дивизиясы мен 3-атты әскер дивизиясы жедел деңгейде резервтік кезекшілікке қол жетімді жалғыз дивизиялық құрамалар болды. Олар сегізінші және төртінші армия үшін резервте ұсталды.[59]

Бұл күштің басқа көзқарастары

Ағылшын тілін бағалауда Төртінші, Жетінші және Сегізінші Осман армиялары 26000 жаяу әскер, 2000 атқыштар әскері және 372 мылтық ретінде күреседі.[64] Басқа мемлекет Иудея шоқыларындағы 72 мильдік фронттың шебін Британия империясының 22000 жаяу әскері, 3000 атты әскері және 157 мылтығынан 270 мылтықпен 24000 Османлы сарбаздары қорғады.[65]

16-шы жаяу дивизияның тоғыз жаяу батальоны 100-ден 250 адамға дейінгі британдық жаяу әскер ротасына тең тиімді күшке ие болды, ал кезінде 150-ден 200-ге дейін адам 500-ден 600-ге дейін адам болған 19-шы жаяу дивизия батальондарына «тағайындалды». Бершеба.[56][11-ескерту]

Османлы әскерлері күшке ие болды, олар тым көп болды, «қансыраған» дезертирлер болды, олар жабдықтау жүйесінен қатты азап шегіп, EEF-тен екеуімен біртіндеп басым болды.[61][66] 1918 жылы ақпанда Османлы жабдықтау жүйесінің нашар болғаны, Палестинадағы Йылдырым армиясы тобының күнделікті рационының 125 астықтан (0,29 унция) нан және күніне үш рет қайнатылған бұршақтардан тұрғаны, майсыз және басқаларсыз болғандығы айтылады. дәмдеуіш.[67]

Шайқас

Алдын ала шабуыл

18 қыркүйекте 53 дивизия өздерінің алдыңғы шептерінің артында Османлы жол жүйесіне қарайтын Самие бассейнін басып алуға тырысты. Бұл суайрықтан Вади Самие біртіндеп батысқа қарай Иудеян шоқыларына ағады Wadi el Auja тік бағытта шығысқа қарай Иордан өзеніне құяды. Бұл аймақ британдық жол жүйесін жаңадан қолға түскен Османлы жол жүйесімен байланыстыратын жол салу үшін қажет болды. Кейбір мақсаттар қолға алынды, бірақ британдықтар «Нэйрн жотасы» деген атақты Османлы 19 қыркүйектің аяғына дейін ұстады.[68]

53-ші дивизияның шабуылы 18 қыркүйек күні кешкі сағат 18: 30-дан кейін басталды, үш батальон 160-бригада, бірге 21-ші Пенджабис авангард ретінде Османлы позицияларының артқы жағына қарай жартасты кең кең маневрмен Вади-эс-Самиға қарай жылжыды. Вадиді керіп тастағаннан кейін, олар сол жаққа бұрылып, 21:52 мен 22: 20-да артиллериялық бомбалау олардың алға жылжуына мүмкіндік бергенше, шығыстан Османның бірнеше позициясына шабуыл жасады. 22: 30-да 159-бригада алға жылжуды бастады, бірақ бірден дерлік Османлы қорғанысымен кездесті және Хиндустани тілінде сөйлейтін британдық офицерлердің бесеуі жарақат алды Құрбан болғандарға қарамастан, бригада адъютант капитанның басқаруымен өз мақсаттарын алды. 159-бригада қайтадан алға жылжып, Хинд-Хед позициясын 04:40 -та қызыл зымыраннан кейін басып алды, 160-шы бригада олардың мақсаттарының көпшілігін алғанын көрсетті. Сонымен бірге 160-бригада төрт минуттық артиллериялық бомбадан сағат 04: 45-те Сквер-Хилл позициясын алуға мүмкіндік бергенше, артылған пулемет пен артиллериялық оқпен кездесті. Найрн жотасының оңтүстік шеті «үш шабуылға төтеп бере отырып» қолға алынған жоқ.[69]

Сағат 04: 30-да артиллерия, траншеялық минометтер мен пулеметтердің қарқынды бомбалауы Германия мен Османлы фронттарын және Жерорта теңізі жағалауына қарай ХХІ корпустың алдында екінші қатардағы траншеяларды нысанаға алды. Қосымша өртті қолдау батареяларға қарсы отты қамтамасыз ететін үш қоршау батареясынан және жойғыштардан алынды HMSДруид және HMSОрманшы, солтүстігінде Осман траншеяларына оқ атқан Nahr el Faliq; басталуы Шарон шайқасы.[25][70]

Нэйрн жотасы 19 қыркүйекте шамамен 19: 00-ге дейін Османлы қолында болды, ол оны басып алып, жол жұмыстары басталғанға дейін, 53-дивизия шегіну сызығын жауып тастауға, Мафид Джозеледегі Иордан өзеніне дейін басталуы мүмкін.[71]

19 қыркүйек

Османлы позицияларына фронтальды шабуыл жасаудың орнына, ХХ корпустың екі дивизиясы конвергенция қозғалысын жүзеге асыруы керек еді. Негізгі жолдың сол жағындағы 10-дивизия Наблусты жаулап алуы керек болса, оң жақтағы 53-ші дивизия Наблустың шығысында су айдынымен жылжып, Иудея шоқыларынан Джиср-Эд-Дамиеге дейінгі шегіністерді кесіп, Наблусқа жақындау керек еді. .[72][73]

19 қыркүйекте сағат 12: 00-де Chetwode GHQ-дан Наблусқа баратын жолдың екі жағында сол түні ХХ корпустың шабуылын бастауға бұйрық алды. 15 минуттық бомбалаудан кейін 19: 45-те 10-шы дивизия Азия корпусы (Османлы сегізінші армиясы) мен Жетінші Османлы армиясы арасындағы армия аралық шекарасына шабуылды 5 миль (8.0 км) шығысында бастауы керек еді. Фурха «Фухах сферасының батыс шетінде». Олар Найрн жотасын алғаннан кейін ғана басталатын 53-ші дивизияның шабуылы Мафид Джозеледегі Рим жолын Иордан өзеніне жабу үшін Вади-эль-Фараға дейінгі суайрықтан кейін шығысқа қарай жылжуы керек еді.[32][74][75][76]

Жетінші армияның қолбасшысы Мұстафа Кемал Лиманға өзінің әскері өзінің барлық майданындағы шабуылдардың бетін қайтарғанын, бірақ екінші қатардағы позициясына қайтып оралғысы келетінін хабарлады. Кефар Харис және Искака, фон Оппеннің Азия корпусының (сегізінші армия) зейнеткерлікке шығуына сәйкес келеді.[77]

ХХ корпустың артиллериялық бомбасы 19: 30-да басталды және он бес минуттан кейін 29-бригаданың (10-дивизия) екі батальоны Вади Рашидтің екі жағында қатты бекітілген Осман позицияларына қарсы жылжи бастады. Артиллериялық оқпен күшейтіліп, қолдау көрсетілгеннен кейін Фурхах ауылы басып алынды және алға қарай жылжу жалғасты Өзін-өзі басқару 20 қыркүйектің «таңертеңгі сағатында» басып алынған.[78]

Сондай-ақ оқыңыз: Үшінші Трансжордан шабуылы (1918 ж.) § 19–20 қыркүйек

Сонымен қатар, Иордания алқабында, Чайтор күші Османлы майдан әскерлерінің қатаң қарсылығына тап болды. 160-шы бригаданың 19 қыркүйек күндізгі уақыттағы жетістіктерінің нәтижесінде бригаданың таулы батареяларының бірі Бакр жотасына оқ атуға мүмкіндік алды. Сағат 14: 25-те 160-шы бригаданың аккумуляторы, 2-батальонның үш ротасы қолдау көрсетті Британдық Вест-Индия полкі (Чайтордың күші) қатты артиллерия мен пулеметтен атылғанына қарамастан, Османлы заставаларын жойып, Бакр жотасының оңтүстігіндегі жотаны басып алды. Қатты атыс кезінде олар қазылып, екі полк болған кезде өз позицияларын ұстады 2-ші жеңіл ат бригадасы Шунет Нимринге қарай ілгерілей алды.[79][80]

20 қыркүйек

Falls эскиз картасы 31 Мегиддодағы жағдай 1918 ж. 19/20 қыркүйек 24:00

10-шы дивизия 20 қыркүйекте таң атпай тұрып, 7 мильге ілгері жылжып, артиллериялық қолдауды қажет ететін «берік қарсылыққа» тап болмас бұрын жеңілді. Артиллериялық қолдау мылтықтарды тасымалдауға арналған жолдың болмауына байланысты біраз уақытқа кешіктірілді. Сонымен қатар, 53-ші дивизияның «жотаның» бойындағы шабуылы келіссөздер жүргізу қиынға соқты және прогресс салыстырмалы түрде баяу болды ».[57][76][81][82]

04: 30-ға дейін 10-дивизияның сол жақ бағанасы Кефр Харистің маңында, ал оң жақ баған Селфитада болды, бірақ одан әрі алға жылжу тиімді Османлы күзетшілерімен баяулады.[57][83] Оң жақта 29-бригада 06: 45-те шабуыл жасады, бірақ Selfit-тен солтүстікке қарай бір миль жерде неміс пулеметшілерінің қатты қарсылығына тап болды. 31-бригада өздерінің ілгерілеуін сағат 08: 45-те бастады, бірақ шығысында орманда ұсталды Харис және Кефар Харистің оңтүстігінде. Сағат 15: 00-де 29-шы және 31-ші бригадалар ЛХВІІ және ЛХVІІІ БРШ РФ артиллериясының қолдауымен шабуылдарын қайта бастады. Кейіннен Харис жаяу әскердің шабуылымен ауылға тұтқынға алынды.[84]

10-шы және 53-ші дивизиялар арасындағы орталықта Уотсонның күші Иерусалимнен солтүстікке қарай Наблус жолына қарай солтүстікке қарай жүру үшін 1/30 Worcestershire Yeomanry (ХХ корпус әскерлері) 05: 30-да алға жіберді. Жол қатты миналанған деп табылды; екі батальон ізашарлар 2,6 шақырым (7,4 миль) алға жылжығанға дейін 78 жарылмаған қондырғы тазартылды, олар атылды. Кешке қарай олар Эс-Савиеге дейін 3,5 мильге (5,6 км) жаяу жетіп, қолға түскен кішкентай сақшылармен кездесті. Төрт доңғалақты жүк машиналары мен оқ-дәрілері бар жүк машиналарында тартылған 10-шы ауыр батарея және 205-ші қоршау аккумуляторы, жолда мүмкіндігінше сағатына 9,7 км жылдамдықпен алға жылжып, әрекет ету үшін кешке жақын Эль-Лаббан, оңтүстігінде Es Sawiye.[85]

Күні бойы 53-ші дивизия күшті Османлы сақшыларымен кездесті, бұл прогресті айтарлықтай бәсеңдетті.[57][83] Сағат 04: 40-та он минуттық бомбалаудан кейін 160-бригада Х. Джибейт, бірақ 08: 00-де Османлы 109-шы полкінің батальоны қарсы шабуылға ұшырап, оларды үлкен шығындармен кері шегіндірді. Сағат 11: 00-ге дейін 158-бригада Х.-дан оңтүстікке қарай (1800 м) мақсатты бағытта жартылай болды. Birket el Qusr, бірақ артиллериялық қолдаусыз қорғанысты бұза алмады. Алайда 12: 25-тен 12: 45-ке дейін 160-бригада Х. Джибейт және 15: 00-де 159-бригада Рас ет Тавилді басып алды.[86]

Иордания өзенінің батыс жағалауында алдыңғы күні қол жеткізілген табыстар біріктіріліп, Бакр жотасы таңертең 2 батальондық Британдық Батыс Үндістан полкімен басып алынды. 38-батальон патша фюзиляторлары Меллахадан мылтық пен пулеметтің атысымен бетпе-бет келді, оны әлі күнге дейін Османлы күштері ұстап тұрған және таңертең кешке қарай оңтүстікте үлкен Осман күші көрінді. Х. Фусаил. Джерихон түстен кейін және сағат 19: 00-де тағы да атылды Жаңа Зеландия атқыштар бригадасы Тель ш Эдх Дхибке қарай жылжуды бастады. Сонымен қатар, Иордан өзенінің шығыс жағалауында 6-шы және 7 Жеңіл ат полктері (2-ші жеңіл ат бригадасы Компаниясымен бірге Патиала Жаяу әскерлер Османлы сол қанатында жақсы қорғалған позицияларға шабуылдады, бірақ Шунет Нимрин мен Дербасиге қарай патрульдер Эль-Хаудтан мылтықпен атылды.[79][80]

Жалпы жағдай

Falls Map 21 Шөлге орнатылған корпус 1918 жылдың 20-нан 25 қыркүйегіне дейін алға жылжыды. Сондай-ақ, егжей-тегжейлі 19 корпус 19/20 қыркүйек күні сағат 24: 00-де ХХІ корпус жеткен сызық пен шегіну сызықтары көрсетілген

Ұрыс басталғаннан кейін 40 сағаттан астам уақыт өткеннен кейін, EEF ХХІ корпусы Османлы сегізінші армиясын жағалаудағы Шарон жазығынан мәжбүрледі, ал Шөлге орнатылған корпус Османлы жетіншісін және сегізінші армияның қалдықтарын негізгі байланыс және шегініс жолдарын кесіп тастады. Дженин Эдреалон жазығында.[83][87]

20 қыркүйек 17: 00-ге дейін 25000-ға жуық тұтқын тұтқынға алынды және Сегізінші Османлы армиясы фон Оппеннің Азия корпусынан басқа тіршілік етуін тоқтатты, ол Жетінші Осман армиясымен бірге Наблус пен Бейсан арасындағы Иудея шоқыларынан солтүстік-шығысқа қарай шегінді (қараңыз) Афула мен Бейсанды басып алу ) Иордан өзеніне қарай мылтықтары мен көліктерінің көп бөлігін жоғалтады. Шөлге орнатылған корпус басып алып үлгерді Лейджун, Афула, Бейсан және 17:30 шамасында Дженин, ал Назарет келесі күні таңертең қолға түседі. ХХІ корпус жағалаудағы Шарон жазығын «тазартты» және Шөлге орнатылған корпус барлық Османлы шегінудің барлық бағыттарын басқарды.[29][83][87][88][89] Шегініп бара жатқан 100 сарбаздан тұратын топ Ефрем тауы Бейсанға 20 қыркүйек күндізгі уақытта, ал 700 сарбаз кешке Эфреалон жазығында 4-кавалериялық дивизияның Әфуладан Бейсанға қарай орнатқан пикеттер сызығын кесіп өтпек болған тұтқынға алынды.[90]

Менің шайқасым үлкен; және, әзірге, өте сәтті. I think I have taken some 10,000 prisoners and 80 or 90 guns ... This morning my cavalry occupied Afuleh, and pushed thence rapidly south–eastwards, entered Beisan this evening, thus closing to the enemy his last line of escape.

My infantry yesterday captured Tulkeram, and are now pursuing the enemy eastwards to Nablus ... I was at Tulkaram today, and went along the Nablus road. It is strewn with broken lorries, wagons, dead Turks, horses and oxen; mostly killed and smashed by our bombing aeroplanes.

The same bombing of fugitives, on crowded roads, continues today. I think I ought to capture all the Turks' guns and the bulk of his Army ... My losses are not heavy, in proportion to the results gained. I hope to motor out, tomorrow, to see the Cavalry in Esdraelon. The Cavalry Headquarters are at Armageddon, at the present moment.

— Allenby Letters to Lady Allenby and Ханзада Фейсал dated 20 September 1918[91]

21 қыркүйек

Cutlack картасы 8 1918 жылы 21 қыркүйекте бомбаланған Wady Fara бөлімін көрсетеді

Chetwode ordered the continuation of the XX Corps' attacks; the 10th Division was to capture Наблус, the 53rd Division was to advance towards the high ground north and north east of Nablus, in the direction of the Вади-эль-Фара road, to capture and control this line of retreat to the Jordan Valley.[92][93]

At 23:30 20 September, the 29th and 31st Brigades of the 10th Division resumed their advance; the 29th Brigade supported by the Hong Kong Battery with the LXVII and LXVIII Brigades RFA on the left. The 30th Brigade concentrated west of Selfit in preparation of a follow-up advance through the 29th Brigade when it reached Quza on the Damascus road.[94]

A strong Ottoman rearguard at Руджиб, 2 miles (3.2 km) south of Nablus, delayed the infantry attack for "no more than an hour" after which the defenders were outflanked from the east and the rearguard position captured at 11:00.[95] Most of the garrison had already retreated from Rujib when the 1/1st Worcestershire Yeomanry, the Corps Cavalry Regiment, galloped in and captured several hundred prisoners.[96]

The Worcester Yeomanry continued their advance north east of Nablus to Askar where they were stalled by machine gun fire. The 31st Brigade advanced to the hills south of Nablus, while the 29th and 30th Brigades went on to Balata where they captured some prisoners, but by this time, fighting had already ceased and the Seventh Army was in full retreat.[95]

Сонымен бірге Табсор the 3rd (Lahore) Division (XXI Corps) continued a flanking advance to reach Рафидия at 05:00, 2,000 yards (1,800 m) west of Nablus on 21 September where they occupied a 5.5 miles (8.9 km) long line, which stretched to 1.5 miles (2.4 km) east of Burqa.[97]

Capture of Nablus

After cutting the railway north of Nablus, the 5-ші жеңіл ат бригадасы (attached to the 60th Division) camped near Tulkarm for the night of 20 September. The brigade, consisting of the 14-ші және 15-ші жеңіл аттардың полктері and the Régiment Mixte de Marche de Cavalerie, was ordered to assist in the capture of Nablus on the morning of 21 September. To reach Nablus, they had to negotiate around and through the wreckage caused by aerial bombing on the road from Tulkarm to Nablus. (Қараңыз Шарон шайқасы (1918) және Табсор шайқасы (1918) for movements of this light horse brigade.)[98][99]

Dead men and animals, torn about with ruthless bombs, swollen and distorted, stank fearfully. Many of the animals still lived in speechless agony, and some of the wretched wounded were in many cases pinned down by өлексе, but there was no time to stop and help them. That was for others who came behind. War is hell, and looks well only in a picture show.[98]

Light Armoured Car Patrol in the Samaria hills

The 5th Light Horse Brigade with the 2nd Light Armoured Motor Battery, had advanced quickly along the Tulkarm-to-Nablus road to attack the last resistance outside Nablus and capture the town, between 800 and 900 prisoners and two field guns. The Régiment Mixte de Marche de Cavalerie, with two armoured cars, entered Nablus[100] while the 14th Light Horse Regiment linked with the 29th and 30th Brigades (10th Division, XX Corps) at Balata.[97][101][102][12-ескерту]

"[T]he 10th Division reached Nablus by noon, where they were met by the Fifth Australian Light Horse Brigade which had entered the town from the west at about the same time."[103] The light horse rode through the streets of Nablus (the ancient Шекем ) and camped on the plain beyond the town, where they received orders to rejoin the Australian Mounted Division at Дженин.[97][101]

Outflanked, Nablus fell to the French regiment, to the usual demonstrations of allegiance to the conquerors – of whatever side. The Turkish troops had abandoned it for the surrounding country and the civic leaders formally surrendered to Onslow. The 5th then collected about 900 of the former garrison in the hinterland.[104]

Before advancing on Nablus and Balata, the 10th Division fought and marched for two days through the hills and gulleys of Mount Ephraim, suffering about 800 casualties but capturing 1,223 prisoners.[105]

Chetwode wrote:

I was able to motor into Nablus where I was joined by Allenby the same evening also in a motor, both of us being well ahead of our advance guards. The country was a mass of half starving bodies of Turks, some armed and some not, and it was quite ordinary to see an Indian havildar [sergeant] emerging from the mountains followed by 20 or 30 fully armed Turks who had surrendered to him.

— Chetwode Letter to Falls of 15 August 1929[106]

Allenby wrote:

I cannot estimate total number of prisoners, but 18,000 have been counted. I motored to Lejjun, today; 65 miles N. of here, overlooking the plain of Esdraelon. A beautiful view across the flat vale. Nazareth, high in hills, to the N.; Табор тауы қарама-қарсы; Гилбоа тауы to the E., overlooking Jezreel. Some of the Indian cavalry got into Turks with the lance, in the plain yesterday, and killed many. I ... passed through thousands of prisoners today ...

— Allenby Letters to King Hussein of the Hedjaz and Lady Allenby 21 September 1918[107]

Advance towards Wadi el Fara road

The 53rd Division maintained pressure during the day in an attempt to capture the high ground north and north east of Nablus to seal the lines of retreat to the Jordan River crossing at Jisr ed Damieh.[108]

While the 160th Brigade guarded a water supply at Samiye, the 158th and 159th Brigades, advanced 3.5 miles (5.6 km), suffering 690 casualties but captured 1,195 prisoners and nine guns. At 01:00, the 5th/6th Battalion, Royal Welch Fusiliers[93] occupied Kh. Birket el Qusr unopposed. A follow-up advance gained them 'Aqrabe at 10:45 and after a further 10 miles (16 km) advance to the north, unopposed, it became apparent that enemy forces had disengaged. Chetwode sent orders to "stand fast" as an advance to the now blocked Wadi el Fara road was unnecessary. The road was subsequently bombarded by the RAF and artillery of 'A' Battery LXVIII Brigade RFA, the 10th Heavy Battery and two batteries of the 103rd Brigade RGA.[109]

German and Ottoman retreat

Falls Map 33 Мегиддодағы жағдай 21 қыркүйек 21 қыркүйек 1918 ж

21 қыркүйектің күндізгі уақытында Иудейлік шоқылардағы ұйымдастырылған Йылдырым армиясы тобының қарсылығын тоқтатты, Османлы Сегізінші армиясының көп бөлігі бас тартты, ал Жетінші армия Вади-эль-Фара жолымен шығысқа қарай шегініп бара жатқан кезде Иордан өзенінен өту бойынша bridge at Jisr ed Damieh.[57][110]

Liman von Sanders withdrawal

Liman von Sanders had no units available to stop the cavalry advance up the coast and across the Esdrealon Plain, Allenby's attack having forced the Yildirim Army Group to retreat.[111] In the early hours of 20 September, Liman fled from Nazareth to Damascus, via Tiberias, Самах дейін Дераа. When he arrived in Deraa on the morning of 21 September he ordered the Fourth Army to withdraw to the Deraa-to-Irbid line without waiting for the southern Hedjaz troops.[112][113]

Азия корпусы

During the night of 20/21 September, the 16th and the 19th Divisions marched to the west of Nablus, under Liman von Sanders orders, where they linked up with von Oppen's Asia Corps. The next morning, von Oppen reorganised the Asia Corps by amalgamating the remnants of the 702nd and 703rd Battalions into one, with a rifle company, a machine gun company and a trench mortar detachment, while the 701st Battalion with its machine gun company, six guns, a troop of cavalry, an infantry-artillery platoon with two mountain guns or howitzers and a trench mortar section with four mortars and a cavalry squadron, remained intact.[114]

At 10:00, von Oppen was informed that the EEF was approaching Nablus and the Wadi el Fara road was blocked. Consequently, he decided to retreat via Beit Dejan 7 miles (11 km) east south east of Nablus and cross the Jordan River at Jisr ed Damieh, but this route was cut shortly afterwards. Von Oppen then ordered a retreat without guns or baggage via Эбал тауы during 21 September, which was largely successful although they suffered some casualties when fired on by British Empire artillery. von Oppen bivouacked at Таммун, with the 16th and the 19th Divisions at Тубалар, unaware that Desert Mounted Corps had already occupied Beisan.[115]

On 22 September, with about 700 German and 1,300 Ottoman soldiers of the 16th and 19th Divisions, von Oppen was moving northwards from Tubas towards Beisan when he learned it had already been captured. He decided to advance during the night of 22 September to Samakh where he correctly guessed Liman von Sanders would order a strong rearguard action; however, Jevad, the commander of the Eighth Army, ordered him to cross the Jordan instead. Von Oppen successfully got all the Germans and some of the Ottoman soldiers across the Jordan River, before the 11th Cavalry Brigade attacked, capturing those who failed to cross the river.[116][13-ескерту]

Жетінші армия

The Seventh Army retreated down the Wadi el Fara road towards the Jordan River abandoning its guns and transports. This large column of Ottoman soldiers was seen about 8 miles (13 km) north of Nablus moving down the road towards Beisan and was heavily bombed and machine gunned by British and Australian aircraft of the RAF's Palestine Brigade. Дефиле бұғатталған кезде, Османлы күштері төрт сағаттық шабуылға ұшырады, нәтижесінде кем дегенде 90 мылтық, 50 моторлы жүк көлігі және 1000-нан астам басқа көлік құралдары жойылды. Армияның қалдықтары кейін Айн-Шибельге қарай солтүстікке қарай бұрылды, әлі де Бейсанға қарай жылжып отырды, тек Османлы 53 дивизиясынан басқа, дефиль бұғатталмай тұрып қашып үлгерді, бірақ кейінірек 22 қыркүйекте Иордан алқабында Чайтор күшімен ұсталды. On 23 and 24 September, 1,500 prisoners were captured by Chetwode's XX Corps in the Judean Hills.[112][117]

Chaytor's Force 21–25 September

Негізгі мақала: Үшінші Трансжордандық шабуыл (1918)

On 21 September, the Auckland Mounted Rifles Regiment advanced on the western bank of the Jordan River to capture Kh. Fusail on the road to Jisr ed Damieh. An Ottoman defensive line covering the Jisr ed Damieh bridge, was subsequently discovered and the Seventh Army was seen moving along the Wadi el Fara towards Jisr ed Damieh. At 23:30, Meldrum's force of the New Zealand Mounted Rifles Brigade, mobile detachments of the 1st and 2nd Battalions of the British West Indies Regiment, the 29th Indian Mountain Battery and Ayrshire (or Inverness) Battery RHA, arrived at Kh. Fusail.[118][119][120] Early in the morning of 22 September, Meldrum's force captured the bridge at Jisr ed Damieh and the fords at Umm esh Shert and Mafid Jozele, cutting that line of retreat.[89][121]

The Fourth Ottoman Army began to retreat towards Deraa during the night of 22 September, while Chaytor's Force was advancing towards Es Salt. The New Zealand Mounted Rifles Brigade advanced up the Jisr ed Damieh track, the 1-ші жеңіл ат бригадасы advanced up the Umm esh Shert track and the 2nd Light Horse Brigade moved round the southern flank of the Shunet Nimrin position, which had been evacuated. The three brigades converging on Es Salt, which was occupied during the evening of 23 September. The next day, Chaytor's Force began their advance from Es Salt to attack Amman, which was captured on 25 September.[121][122] The Southern Hedjaz II Corps of the Fourth Army was captured near Ziza on 29 September 1918.[123]

Chaytor's Force suffered 27 killed, 7 missing, 105 wounded in battle and captured 10,322 prisoners, 57 guns and 147 machine guns.[124]

Әуе қолдауы

Handley – Австралия ұшатын корпусының аэродромындағы 0/400 ұшақтары мен Bristol Fighter ұшақтарын капитан Росс Макферсон Смит жиі басқарды.

The Royal Air Force provided Allenby with timely aerial reconnaissance reports, and its attacks with bombs and machine guns spread "destruction, death, and terror behind the enemy's lines. All the nerve-centres had been paralysed by constant bombing."[125]

18 қыркүйекте Корольдік әуе күштері 's 5th (Corps) Wing headquartered at Ramle was deployed to provide support with No. 14 Squadron attached to the XX Corps stationed at Junction Station and one flight of No. 142 Squadron being attached to Chaytor's Force operating from Jerusalem. These aircraft were responsible for cooperation with artillery, contact patrols and tactical reconnaissance up to 10,000 yards in advance of XX Corps and Chaytor's Force.[126]

One of the seven squadrons of the Palestine Brigade RAF, the Australian squadron had been allotted the Handley-Page bomber three weeks before the offensive began. This squadron carried out bombing, offensive patrols and strategic reconnaissances, while the Handley–Page bomber piloted by Ross Smith bombed the central telephone exchange at Afulah, before the artillery bombardment signalled the beginning of battle.[127]

Although aircraft flying over the Jisr ed Damieh to Beisan road, the Jisr ed Damieh bridge, Es Salt and Beisan as far as Tubas, reported all quiet at dawn on the morning of 20 September, RAF Bristol Fighters would later attack a convoy of 200 vehicles withdrawing from Nablus, blocking the road, causing many horses to bolt over a precipice on one side of the road while men scattered into the hills on the other side.[128] The last reconnaissance on 20 September reported the whole Ottoman line alarmed, three large fires were burning at Nablus railway station and at the Balata supply dumps, while a brigade of British cavalry was seen Бейсанға кіру.[129]

Dawn aerial scouting on 21 September returned reports of the previous day's attacks on roads leading towards the Jordan River, which was only a precursor to the follow up attacks that day.[130] From midday on 22 September, and in particular from 15:00 to 18:00, aerial reconnaissance found Ottoman troops at Es Salt and in the surrounding areas withdrawing towards Amman.[131]

A side view of the Handley–Page 0/400 of No. 1 Squadron, Australian Flying Corps

On 23 September, the first bombing formation attacked, expending large amounts of munitions on the retreating columns on the Es Salt to Amman road, returning about 07:00 when a rout resulted. Amman was attacked from the air during the day and retreating columns from Amman and another column moving from Es Salt to Amman were attacked. An Australian aircraft saw columns retreating from Deraa and Samakh, where trains appeared ready to leave for Damascus.[132] By the afternoon of 24 September, virtually all the area west of Amman was clear of Ottoman soldiers but on 25 September a column moving from Amman was seen at Mafrak. The column was attacked between 6:00 and 08:00 by ten Australian aircraft, with attacks continuing throughout the day expending four tons of bombs and almost 20,000 machine gun rounds.[133]

Салдары

On 23 and 24 September, troops from the Corps Cavalry Regiment and the Desert Mounted Corps cleared the hills between Nablus and Beisan capturing 1,500 prisoners. In total, XX Corps captured 6,851 prisoners, 140 guns, 1,345 machine guns and automatic rifles suffering 1,505 casualties in the process.[134]

The remnants of the Ottoman II Corps, previously in the Maan region, surrendered to Chaytor's Force at the end of September. By 29 September, the remaining soldiers of the Fourth, Seventh, and Eighth Ottoman Armies, in total 6,000 men, were retreating towards Дамаск.[135]

Ескертулер

  1. ^ Бөлімшелер 232-ші және 233rd Brigades were formed in April and May 1917 from four British battalions. The 234-бригада only had two British battalions until two Indian battalions joined in July and September 1917. when it was formed. [75th Division, The Long Long Trail] Other sources claim on establishment the 75th Division was made up of Territorial and Indian battalions. [1930 жылғы құлдырау 1 б. 319]
  2. ^ Allenby had been informed after the capture of Jerusalem in December 1917 that "the 7th Indian Division would arrive from Mesopotamia" and on 1 April it relieved the 52nd Division which sailed for France, the "3rd Indian Division" arrived from Mesopotamia on 14 April 1918. [Falls 1930 Vol. 2 pp. 293, 350, 413]
  3. ^ The issue of whether or not it was Allenby's plan has been raised in the literature. [Erickson 2007 pp. 141–2] According to Chauvel, Allenby had already decided on his plan before the Second Transjordan attack in April/May which had confirmed the Ottoman determination to defend the Deraa railway junction and the difficulties for mounted operations in the area. [Hill 1978 p. 161]
  4. ^ Nazareth has been mentioned as the objective of the 3rd Light Horse Brigade, who were to await the retreating Turks beginning to stream back through the Dothan pass. [Keogh 1955 б. 248]
  5. ^ Қараңыз Шарон шайқасы (1918) for operations of XXI Corps and Desert Mounted Corps.
  6. ^ Ross Smith was apparently no relation to Чарльз Кингсфорд Смит, with whom he and his brother Keith, flew after the war. [1] Мұрағатталды 16 қыркүйек 2012 ж Wayback Machine accessed 28.4.12
  7. ^ The only German and Ottoman sources available to the British official historian were Liman von Sanders' memoir and the Asia Corps war diary. Османлы армиясы мен корпус жазбалары шегіну кезінде жоғалып кеткен сияқты. [1930 жылғы құлдырау 494–5 бб.]
  8. ^ In October 1917, the III Corps had defended Бершеба.
  9. ^ The commander has been identified as Djemal the Lesser and the army consisted of the II Corps (24th Division and Third Cavalry Division) and the VII Corps (48th and Composite Divisions, including the 146th German Regiment). [Брюс 2002 б. 236]
  10. ^ The Fourth Army headquarters had moved forward from Amman to Es Salt before the Трансжорданнан екінші шабуыл, when the Shunet Nimrin position was heavily entrenched. The headquarters had been at Amman during the First Transjordan attack.
  11. ^ These low numbers of soldiers, probably reflect the high number of machine guns. [Erickson 2007 p. 132]
  12. ^ Мұнда Веспасиан killed 11,000 inhabitants in 67 AD. [Powles 1922 pp. 241–2]
  13. ^ Liman von Sanders was very critical of Jevad's intervention, which considerably weakened the Samakh position, but von Oppen's force would have had to successfully breakthrough the 4th Cavalry Division's cordon of picquets to get to Samakh. [1930 жылғы құлдырау 2 б. 546]

Дәйексөздер

  1. ^ Шайқастардың номенклатуралық комитеті 1922 б. 33
  2. ^ а б Kinloch 2007 б. 303
  3. ^ а б Falls 1930 том. 2 б. 674
  4. ^ а б Bruce 2002 pp. 207–8
  5. ^ Вудворд 2006 б. 190
  6. ^ Брюс 2002 б. 207
  7. ^ Allenby letter to Wilson 24 July 1918 in Hughes 2004 pp. 168–9
  8. ^ Wavell 1968 б. 183
  9. ^ Клатлак 1941 б. 121
  10. ^ Gullett 1941 pp. 653–4
  11. ^ Falls 1930 том. 2 б. 350
  12. ^ «75-ші дивизия». Ұзақ жол. Алынған 30 тамыз 2012.
  13. ^ Falls 1930 том. 2 pp. 662–5, 668–671
  14. ^ "53rd (Welsh) Division". Ұзақ жол. Алынған 29 тамыз 2012.
  15. ^ Woodward 2006, p. 170
  16. ^ Perrett, pp.24–26
  17. ^ Falls 1930 том. 2 pp. 413, 417
  18. ^ Falls 1930 том. 2 pp. 670–1
  19. ^ Roy 2011, pp.170–171
  20. ^ а б Roy 2011, p. 174
  21. ^ Erickson, p. 126
  22. ^ Вудворд 2006 б. 182
  23. ^ Roy 2011, p. 170
  24. ^ а б c Гуллетт 1919 б. 25-6
  25. ^ а б Wavell 1968 б. 205
  26. ^ Keogh 1955 pp. 243–4
  27. ^ Вудворд 2006 б. 191
  28. ^ Falls 1930 том. 2 pp. 487–8
  29. ^ а б Бленкинсоп 1925 б. 241
  30. ^ Massey 1920 pp. 155–7
  31. ^ Wavell 1968 б. 211
  32. ^ а б c Carver 2003 б. 232
  33. ^ Wavell 1968 pp. 203–4
  34. ^ Falls 1930 Volume 2 p. 471
  35. ^ Күштер 1922 б. 231
  36. ^ а б c г. Anzac Mounted Division War Diary Admin Staff, Headquarters September 1918 AWM4-1-61-31
  37. ^ Күштер 1922 б. 236
  38. ^ General Edmund Allenby (4 February 1922). "Supplement to the London Gazette, 4 February, 1920" (PDF). Лондон газеті. Алынған 29 тамыз 2012.
  39. ^ Тау 1978 б. 162
  40. ^ Falls Vol 2 pp. 460–1
  41. ^ Falls Vol 2 p. 460
  42. ^ Cutlack 1941 pp. 151–2
  43. ^ Carver 2003 pp. 225, 232
  44. ^ Maunsell 1926 б. 213
  45. ^ Downes 1941 p. 764
  46. ^ Downes 1941 p. 696
  47. ^ Wavell 1968 б. 199
  48. ^ а б Falls 1930 том. 2 pp. 455–6
  49. ^ а б Брюс 2002 б. 231
  50. ^ а б Wavell 1968 pp. 199, 203–4, 211
  51. ^ in Hughes 2004 pp. 168–9
  52. ^ Powles 1922 pp. 233–4
  53. ^ Preston 1921 pp. 200–1
  54. ^ Бленкинсоп 1925 б. 242
  55. ^ Пугсли 2004 б. 143
  56. ^ а б Эриксон 2007 б. 132
  57. ^ а б c г. e Keogh 1955 б. 250
  58. ^ а б c Carver 2003 б. 231
  59. ^ а б c г. Эриксон 2001 б. 196
  60. ^ а б c Keogh 1955 pp. 241–2
  61. ^ а б c г. Wavell 1968 б. 195
  62. ^ Эриксон 2007 б. 146
  63. ^ Falls 1930 том. 2. б. 548
  64. ^ Keogh 1955 pp. 242
  65. ^ Wavell 1968 б. 203
  66. ^ Bou 2009 pp. 192–3 quoting Erickson 2001 pp. 195,198
  67. ^ Эриксон 2007 б. 133
  68. ^ Falls 1930 том. 2 pp. 471–2, 488–491
  69. ^ Falls 1930 том. 2 pp. 489–91
  70. ^ Falls 1930 том. 2 б. 485
  71. ^ Falls 1930 том. 2 б. 491
  72. ^ Keogh 1955 б. 247
  73. ^ Wavell 1968 pp. 199, 203–4
  74. ^ Falls 1930 том. 2 pp. 491–3
  75. ^ Тау 1978 б. 168
  76. ^ а б Wavell 1968 б. 212
  77. ^ Falls 1930 том. 2 б. 495
  78. ^ Falls 1930 том. 2 pp. 493–4
  79. ^ а б Falls 1930 том. 2 б. 549
  80. ^ а б War Diary of Anzac Mounted Division AWM4-1-60-31 Part 2 pp. 2–3
  81. ^ Bruce 2002 pp. 209–10, 231–2
  82. ^ Бленкинсоп 1925 б. 243
  83. ^ а б c г. Брюс 2002 б. 232
  84. ^ Falls 1930 том. 2 б. 498
  85. ^ Falls 1930 том. 2 б. 497, note
  86. ^ Falls 1930 том. 2 pp. 496–7
  87. ^ а б Клатлак 1941 б. 157
  88. ^ Falls 1930 том. 2 pp. 519–521, 526–7, 530–2
  89. ^ а б Wavell 1968 б. 216
  90. ^ Falls 1930 том. 2 б. 521
  91. ^ in Hughes 2004 pp. 179, 180
  92. ^ Wavell 1968 pp. 212–3
  93. ^ а б Falls 1930 том. 2 б. 499
  94. ^ Falls 1930 том. 2 б. 500
  95. ^ а б Massey 1920 pp. 182–3
  96. ^ Falls 1930 том. 2 б. 501
  97. ^ а б c Falls 1930 том. 2 б. 509
  98. ^ а б Powles 1922 pp. 240–1
  99. ^ Falls 1930 том. 2 б. 668
  100. ^ Terraillon, Marc (16 April 2006). "Régiment mixte de Marche de Cavalerie du Levant" [Régiment mixte de Marche de Cavalerie du Levant at Nablus]. Forum pages14-18 (француз тілінде). Алынған 29 шілде 2020.
  101. ^ а б Powles 1922 pp. 241–2
  102. ^ 5th Light Horse Brigade War Diary September 1918 AWM4-10-5-2
  103. ^ Брюс 2002 б. 233
  104. ^ Бали 2003 б. 253
  105. ^ Falls 1930 том. 2 б. 502
  106. ^ in Woodward 2006 p. 198
  107. ^ Hughes 2004 pp. 181–2
  108. ^ Bruce 2002 pp. 232–3
  109. ^ Falls 1930 том. 2 pp. 499–500, 502
  110. ^ Carver 2003 б. 239
  111. ^ Эриксон 2001 б. 199
  112. ^ а б Keogh 1955 б. 251
  113. ^ Wavell 1968 б. 223
  114. ^ Falls 1930 том. 2 pp. 511–2, 675
  115. ^ Falls 1930 том. 2 pp. 511–2
  116. ^ Falls 1930 том. 2 б. 546
  117. ^ Falls 1930 том. 2 б. 512
  118. ^ War Diary of Anzac Mounted Division AWM4-1-60-31 Part 2 p. 3
  119. ^ Falls 1930 том. 2 б. 550
  120. ^ Күштер 1922 б. 245
  121. ^ а б Falls 1930 том. 2 б. 552
  122. ^ Даунс 1938 б. 722
  123. ^ Falls 1930 том. 2 б. 556
  124. ^ Downes 1938 pp. 723–4
  125. ^ Falls 1930 том. 2 б. 487
  126. ^ Falls 1930 том. 2 б. 460
  127. ^ Тау 1978 б. 165
  128. ^ Cutlack 1941 pp. 155–6
  129. ^ Клатлак 1941 б. 158
  130. ^ Cutlack 1941 pp. 159–61
  131. ^ Клатлак 1941 б. 162
  132. ^ Cutlack 1941 pp. 165–6
  133. ^ Клатлак 1941 б. 166
  134. ^ Falls 1930 том. 2 б. 503
  135. ^ Клатлак 1941 б. 168

Әдебиеттер тізімі

  • "5th Light Horse Brigade War Diary". First World War Diaries AWM4, 10-5-2. Канберра: Австралиялық соғыс мемориалы. 1918 қыркүйек.
  • «Анзак атты дивизиясының Бас штабының соғыс күнделігі». Бірінші дүниежүзілік соғыс күнделіктері AWM4, 1-60-31 2 бөлім. Канберра: Австралиялық соғыс мемориалы. Қыркүйек 1918. мұрағатталған түпнұсқа 2011 жылғы 21 наурызда.
  • "Anzac Mounted Division Admin Staff, Headquarters War Diary". First World War Diaries AWM4, 1-61-31. Канберра: Австралиялық соғыс мемориалы. 1918 қыркүйек.
  • Бэйли, Линдсей (2003). Жылқышы, өтіп бара жатыр: Бірінші дүниежүзілік соғыстағы австралиялық жеңіл ат. Шығыс Розевилл, Сидней: Саймон және Шустер. OCLC  223425266.
  • Battles Nomenclature Committee (1922). Ұлы Отан соғысы, 1914–1919 жж. Және үшінші Ауған соғысы, 1919 ж. Британ империясының әскери күштері жүргізген шайқастардың және басқа келісімдердің ресми атаулары: Ұрыстар номенклатуралық комитетінің Армия Кеңесі Парламентке ұсынған есебі Ұлы Мәртебелі Әмірлігімен. Лондон: үкіметтік принтер. OCLC  29078007.
  • Blenkinsop, Layton John; Rainey, John Wakefield, eds. (1925). History of the Great War Based on Official Documents Veterinary Services. Лондон: Х.М. Stationers. OCLC  460717714.
  • Боу, Жан (2009). Жеңіл ат: Австралияның асқан қолының тарихы. Австралия армиясының тарихы. Мельбурн порты: Кембридж университетінің баспасы. ISBN  978-0-521-19708-3.
  • Брюс, Энтони (2002). Соңғы крест жорығы: Бірінші дүниежүзілік соғыстағы Палестина науқаны. Лондон: Джон Мюррей. ISBN  978-0-7195-5432-2.
  • Carey, G. V.; Scott, H. S. (2011). Ұлы соғыс тарихы. Кембридж университетінің баспасы. ISBN  978-1-107-64802-9.
  • Carver, Michael, Field Marshal Lord (2003). The National Army Museum Book of The Turkish Front 1914–1918: The Campaigns at Gallipoli, in Mesopotamia and in Palestine. Лондон: Пан Макмиллан. ISBN  978-0-283-07347-2.
  • Каттак, Фредерик Морли (1941). Батыс және Шығыс соғыс театрларындағы Австралия ұшатын корпусы, 1914–1918 жж. 1914–1918 жылдардағы Австралияның ресми тарихы. VIII том (11-ші басылым). Канберра: Австралиялық соғыс мемориалы. OCLC  220900299.
  • Даунс, Руперт М. (1938). "The Campaign in Sinai and Palestine". Батлерде Артур Грэм (ред.) Галлиполи, Палестина және Жаңа Гвинея. Австралия армиясының медициналық қызметінің ресми тарихы, 1914–1918 жж. 1 том II бөлім (2-ші басылым). Канберра: Австралиялық соғыс мемориалы. 547–780 беттер. OCLC  220879097.
  • Эриксон, Эдвард Дж. (2001). Өлуге бұйрық: Бірінші дүниежүзілік соғыстағы Османлы армиясының тарихы. No. 201 Contributions in Military Studies. Westport Connecticut: Greenwood Press. OCLC  43481698.
  • Эриксон, Эдвард Дж. (2007). Ottoman Army effectiveness in World War I : a comparative study. Лондон: Рутледж. ISBN  978-0-203-96456-9. OCLC  99997016.
  • Falls, Cyril (1930). 1917 жылдың маусымынан бастап соғыстың соңына дейінгі Египет пен Палестина әскери операциялары. Ресми Ұлы соғыс тарихы Императорлық қорғаныс комитетінің тарихи бөлімінің дирекциясы бойынша ресми құжаттар негізінде. 2 том II бөлім. A. F. Becke (карталар). Лондон: Х.М. Кеңсе кеңсесі. OCLC  256950972.
  • Ұлыбритания; Армия; Egyptian Expeditionary Force (1918). Handbook on northern Palestine and southern Syria. Cairo: Government Press. OCLC  23101324.
  • Griffiths, William R. (2003). The Great War, The West Point Military History Series. Square One Publishers, Inc. ISBN  978-0-7570-0158-1.
  • Баркер, Дэвид; Gullett, Henry; Barrett, Charles (1919). Australia in Palestine. Сидней: Ангус және Робертсон. OCLC  224023558.
  • Холл, Рекс (1975). Шөлде інжу-маржан бар. Мельбурн: Hawthorn Press. OCLC  677016516.
  • Hart, Basil (1989). Арабияның Лоуренсы. The Perseus Books Group. ISBN  978-0-306-80354-3.
  • Хилл, Алек Джеффри (1978). Жеңіл аттың чавелі: Генерал сэр Гарри Шавельдің өмірбаяны, GCMG, KCB. Мельбурн: Мельбурн университетінің баспасы. OCLC  5003626.
  • Хьюз, Мэттью, ред. (2004). Палестинадағы Алленби: Таяу Шығыстағы хат жазушы фельдмаршал Висконт Алленби 1917 ж. Маусым - 1919 ж.. Әскери жазбалар қоғамы. 22. Phoenix Mill, Thrupp, Stroud, Gloucestershire: Sutton Publishing. ISBN  978-0-7509-3841-9.
  • Джукес, Джеффри (2003). Бірінші дүниежүзілік соғыс: барлық соғыстарды тоқтату үшін соғыс. Volume 2 of Essential Histories Specials. Оспрей. ISBN  978-1-84176-738-3.
  • Кеог, Е. Г.; Джоан Грэм (1955). Суэц Алеппоға. Мельбурн: Wilkie & Co. компаниясының әскери дайындық дирекциясы OCLC  220029983.
  • Кинлох, Терри (2007). Devils on Horses in the Words of the Anzacs in the Middle East,1916–19. Окленд: Exisle Publishing. ISBN  978-0-908988-94-5.
  • Масси, Уильям Томас (1920). Алленбидің соңғы жеңісі. Лондон: Constable & Co. OCLC  345306.
  • Maunsell, E. B. (1926). Уэльс князі, Сейнд жылқысы, 1839–1922 жж. The Regimental Committee. OCLC  221077029.
  • Пауэлз, Гай; А.Уилки (1922). Синай мен Палестинадағы Жаңа Зеландиялықтар. Ресми тарих Жаңа Зеландияның Ұлы соғыс кезіндегі әрекеті. III том. Окленд: Whitcombe & Tombs. OCLC  2959465.
  • Preston, R. M. P. (1921). Шөлге арналған корпус: Палестина мен Сириядағы атты әскер операциялары туралы есеп 1917–1918 жж. Лондон: Constable & Co. OCLC  3900439.
  • Пугсли, Кристопер (2004). Бірінші дүниежүзілік соғыстағы Анзак тәжірибесі Жаңа Зеландия, Австралия және империя. Окленд: қамыс кітаптары. ISBN  978-0-7900-0941-4.
  • Вейвелл, фельдмаршал граф (1968) [1933]. «Палестина жорықтары». Шеппардта Эрик Уильям (ред.) Британ армиясының қысқаша тарихы (4-ші басылым). Лондон: Constable & Co. OCLC  35621223.
  • Вудворд, Дэвид Р. (2006). Қасиетті жердегі тозақ: Таяу Шығыстағы Бірінші дүниежүзілік соғыс. Лексингтон: Кентукки университетінің баспасы. ISBN  978-0-8131-2383-7.

Координаттар: 32 ° 13′13 ″ Н. 35 ° 16′44 ″ E / 32.22028 ° N 35.27889 ° E / 32.22028; 35.27889