Ангура - Angura

Ангура (ア ン グ ラ), «Кішкентай театр» деп те аталады (小 劇場, shōgekijō) қозғалысы, 1960-70 жылдардағы жапондық авангардтық театр қозғалысы болды Брехтиан модернизм және соғыстан кейінгі формалистік реализм Шингеки шатырларда, көше қиылыстарында және кішігірім кеңістіктерде примитивизм, жыныстық қатынас және физикалық бейнелерді зерттейтін анархиялық «жер асты» қойылымдарын қоюға арналған театр. «Ангура» термині жапондық «жер асты театры» (ア ン ダ ー グ ラ ウ ン ド phrase phrase, andaaguraundo engeki).[1]

Ангура қозғалысының негізгі қайраткерлері кірді Шоджи Тераяма, Джуро Кара, Макото Сатō, және Тадаши Сузуки.[2] Атақты график Йокоо Таданори Ангара қойылымдары үшін көптеген жарнамалық туындылар жасады және Ангура театр труппасын құруға көмектесті Тенджо Саджики.

Фон

Ангура 1960-шы жылдардың басында, жапондық қазіргі театр қозғалысының құрылымдық және идеологиялық шектеулеріне реакция ретінде пайда болды Шингеки (сөзбе-сөз «жаңа театр»).[3] Шингекидің өзі ХХ ғасырдың алғашқы жылдарында жапон театрының қазіргі заманғы формаларының «қисынсыздығына» жауап ретінде дамыды, мысалы кабуки және жоқ.[3] Нәтижесінде, Шингэки театр труппалары заманауи, батыс стиліндегі театрларда батыстық стильдегі қойылымдарды шынайы жиынтықтармен, костюмдермен, диалогтармен және жағдайлармен ұсынуға тырысты.[3]

1920 жылдары Шингеки солшылдардың ықпалына түсті Пролетарлық өнер қозғалысы Жапонияда және кезінде милитаристік режиммен басылды Екінші дүниежүзілік соғыс.[4] Соғыстан кейін Shingeki қозғалысы қатты әсер етті Жапония Коммунистік партиясы (JCP), және JCP-мен байланысты кәсіподақтардың билеттерді сатуға және орындарды толтыруға қатысуына тәуелді бола бастады.[5] Бұл Shingeki өндірістері Коммунистік партияның идеологиясына және кәсіподаққа қатысушылардың консервативті талғамына сәйкес келуі керек дегенді білдірді.[5]

Тағы бір мәселе ең беделді Шингеки труппаларының пирамидалық құрылымы болды.[6] Сияқты жетекші шингеки труппалары Бунгаку-за, Хайū-за, және Гекидан Мингеи Жапонияның жетекші университеттерінің мүшелерін жалдап, оларды қатаң оқыту бағдарламаларынан өткізді, бірақ содан кейін оларды басты рөлдер немесе труппаның көркемдік бағытына қандай да бір үлес қосуды бірнеше жыл немесе тіпті онжылдықтар күтуге мәжбүр етті.[6] Кейбір жағдайларда жалданушылар бүкіл оқу бағдарламасын аяқтады, бірақ кейін труппада жұмыс ұсынылмады.[7]

1960 жылғы Анпо наразылықтары

Сондай-ақ оқыңыз: Анпо наразылықтары

1960 жылы іс жүзінде бүкіл Шингэки қауымдастығы ревизияға қарсы күреске жұмылдырылды АҚШ-Жапония қауіпсіздік шарты (жапон тілінде «Анпо» деген атпен белгілі), Shingeki жұмысшылар қауымдастығы (新劇 人 会議) деп аталатын қолшатыр ұйымының қамқорлығымен Shingekijin Kaigi).[8] Алайда, студенттер радикалдарына жанашырлық танытатын труппалардың көптеген жас мүшелері Зенгакурен студенттер федерациясы,[8] Жапония коммунистік партиясының пассивті және нәтижесіз наразылық саясатына қатаң сәйкестікті Шингэки қауымдастығы енгізгеніне қатты ренжіді, тіпті оңшыл қарсы наразылық білдіруші наразылық шеруі кезінде шинги мүшелеріне аяусыз шабуыл жасады. Ұлттық диета 1960 жылы 15 маусымда 80 мүше жарақат алды.[9][8] Наразылық 1950 жылдары қалыптасқанымен, Анпо наразылықтарының радикалдандырылған тәжірибесі көптеген жас шингеки мүшелерін кетуге сендіруге көмектесті және театрдың әлдеқайда радикалды түрлерімен тәжірибе жасай алатын өздерінің театр труппаларын тапты.[10]

Бөлініп шыққан алғашқы труппалардың бірі - Минейдің оқу бағдарламасының үшінші бітіруші сыныбының 20 мүшесі құрған, олардың бірнешеуі жұмысынан бас тартқан Сейней Гейдзю Джекиджи («Жастар өнер театры»), қысқартылған Сейджей.[7] драматург сияқты Йосиюки Фукуда, жоқ актер Hideo Kanze және композитор Хикару Хаяши.[11] Анпо наразылығынан кейін бірден Сейгей өзінің алғашқы қойылымын сахналады, онда Фукуда жазған пьеса бар Жазба нөмірі 1, бұл көбінесе ангуралық стильдегі алғашқы қойылым ретінде аталады.[12] Жазба нөмірі 1 өте әдеттен тыс және эксперименталды болды, шындық пен ойын арасындағы сызықтарды анықтап, ойын бұзды төртінші қабырға.[13] Бұл спектакльде Сейгей актерлері эмоциялар мен бастан кешірген оқиғаларға байланысты көңілсіздіктерін жақында аяқталған Анпо наразылықтарында білдірді.[13] Жапон театрының тарихшысы Дэвид Г.Гудман «заманауи жапон театр қозғалысы тарихындағы шешуші сәт» деп атады, ол «Шингеки православиясының барлық аспектілеріне қарсы тұрды».[14]

1960-шы жылдардың басында Ангураның көптеген режиссерлері мен драматургтері жұмыс істеді, соның ішінде Джуро Кара, Макото Сатō, және Минору Бетсуяку.[13][7] Содан кейін олар 1960-шы жылдары өздерінің тәжірибелік театр труппаларын құруға кірісті. Қара іздеуді жалғастырады Ахуалдық театр, «Қызыл шатыр театры» деп те аталады, өйткені олар қызыл шатырда өнер көрсетті, ал Satō театрды құруға көшті Қара шатыр театры, ол қара шатырда өнер көрсетті.[15] Бетцуяку бірлесіп табуға көмектесті Васеда кішкентай театры бірге Тадаши Сузуки. Ангураның басқа да ықпалды труппалары кірді Шоджи Тераяма Келіңіздер Тенджо Саджики, Казуёси Кушида Келіңіздер Тегін театр, Юкио Нинагава Келіңіздер Қазіргі театр, және Shogo Ōta Келіңіздер Трансформация театры.

Сипаттамалары

Ангура труппалары мен драматургтері консервативті Шингеки заманауи театрының православиесіне барлық жолдармен қарсы тұруға тырысты.[15] Осы мақсатта олар сызықтық емес сюжеттер, төртінші қабырғаны жиі бұзу және көрермендермен тікелей қарым-қатынас жасау, ерекше костюмдер мен макияж, кейіпкерлердің қатты эмоционалдық жарылыстары және фантастикалық және фантасмагориялық элементтер. Шингеки шығармаларынан айырмашылығы, Ангура музыканы кеңінен қолданды және көрермендердің күлкісін, тіпті ашуы мен шокын тудыруға белсенді тырысты. Ангура өндірістерінің негізгі екпіндеріне қатты дене бітімі, айқын сексуалдылық, қиял немесе «қарабайыр» мотивтер қолданылды. Осылайша, Ангурада көптеген ұқсастықтар болды Бутох би пайда болды, және сол уақытта пайда болды және пайда болуына жол ашты Қызғылт пленка Жапонияда.

Ангура бүгін

Ангура театрының қозғалысы бүгінгі күнге дейін белсенді болып келеді (Шингеки сияқты). Қазіргі уақытта жұмыс істейтін негізгі ангуралық труппаларға Джуро Караның «Қара тобы» («Ахуал театры» деп өзгертілген), Тадаши Сузукидің «Тоузаның Сузуки компаниясы» (аты-жөні SCOT, «Васеда Кішкентай Театры» деп өзгертілген) кіреді,Юкичи Мацумото Келіңіздер Осака - негізделген Ишинья («Революция мектебі») компаниясы, Ei Takatori Келіңіздер Гешоку опера компаниясы, «Dark Takarazuka» лақап атымен музыкалық труппа, әйелдерге бағытталған актерлік құрамы және ангуралық нұсқалары үшін Такаразука -мәнді музыкалық қойылымдар және Театр зертханасы Әмбебап тартылыс күші, 1983 жылы Шодзи Тераяма қайтыс болғаннан кейін Tenjō Sajiki мүшелері құрды.

Әдебиеттер тізімі

  1. ^ Капур, Ник (2018). Жапония қиылысында: Анподан кейінгі қақтығыс және ымыраға келу. Кембридж, Массачусетс: Гарвард университетінің баспасы. б. 208.
  2. ^ «Жапонның заманауи және заманауи театрының сөздігі». Токио кезеңдері: жапондық заманауи театр және орындаушылық өнер. Алынған 15 қазан, 2020.
  3. ^ а б c Капур, Ник (2018). Жапония қиылысында: Анподан кейінгі қақтығыс және ымыраға келу. Кембридж, Массачусетс: Гарвард университетінің баспасы. б. 202.
  4. ^ Капур, Ник (2018). Жапония қиылысында: Анподан кейінгі қақтығыс және ымыраға келу. Кембридж, Массачусетс: Гарвард университетінің баспасы. 202–203 бет.
  5. ^ а б Капур, Ник (2018). Жапония қиылысында: Анподан кейінгі қақтығыс және ымыраға келу. Кембридж, Массачусетс: Гарвард университетінің баспасы. б. 203.
  6. ^ а б Капур, Ник (2018). Жапония қиылысында: Анподан кейінгі қақтығыс және ымыраға келу. Кембридж, Массачусетс: Гарвард университетінің баспасы. б. 204.
  7. ^ а б c Ветмор, Кевин; Лю, Ситуан; Ми, Эрин (2014). Қазіргі Азия театры және спектаклі 1900-2000 жж. Нью-Йорк, Нью-Йорк: Блумсбери. б. 54.
  8. ^ а б c Капур, Ник (2018). Жапония қиылысында: Анподан кейінгі қақтығыс және ымыраға келу. Кембридж, Массачусетс: Гарвард университетінің баспасы. б. 205.
  9. ^ Капур, Ник (2018). Жапония қиылысында: Анподан кейінгі қақтығыс және ымыраға келу. Кембридж, Массачусетс: Гарвард университетінің баспасы. 30-31 бет.
  10. ^ Капур, Ник (2018). Жапония қиылысында: Анподан кейінгі қақтығыс және ымыраға келу. Кембридж, Массачусетс: Гарвард университетінің баспасы. 204–205 бб.
  11. ^ Капур, Ник (2018). Жапония қиылысында: Анподан кейінгі қақтығыс және ымыраға келу. Кембридж, Массачусетс: Гарвард университетінің баспасы. б. 207.
  12. ^ Капур, Ник (2018). Жапония қиылысында: Анподан кейінгі қақтығыс және ымыраға келу. Кембридж, Массачусетс: Гарвард университетінің баспасы. 207–208 бет.
  13. ^ а б c Капур, Ник (2018). Жапония қиылысында: Анподан кейінгі қақтығыс және ымыраға келу. Кембридж, Массачусетс: Гарвард университетінің баспасы. б. 208.
  14. ^ Гудман, Дэвид Г. (2003). Құдайлардың оралуы: 1960 жылдардағы жапон драмасы және мәдениеті. Итака, Нью-Йорк: Корнелл университетінің Шығыс Азия бағдарламасы. 37, 39 бет.
  15. ^ а б Капур, Ник (2018). Жапония қиылысында: Анподан кейінгі қақтығыс және ымыраға келу. Кембридж, Массачусетс: Гарвард университетінің баспасы. б. 209.